- پیشگفتار 1
- اشاره 6
- تنوّع جرم ها و تنوّع عوامل پیشگیری از آن 8
- ایمان و عمل به قوانین اسلام؛ راه پیشگیری از جرم 9
- یاد خدا و یاد معاد؛ عامل اصلی پیشگیری از هر نوع جرم 10
- نقش رهبری شایسته در پیشگیری از وقوع جرم 15
- اهمیّت اجرای حدود الهی 16
- اشاره 21
- مصادیق یاد خدا 24
- انواع یاد خدا 25
- حقیقت ذکر 27
- مراتب داشتن ذکر 28
- ضرورت توجه به کمیّت و کیفیت ذکر 31
- نقش یاد خدا در پیشگیری از جرم 34
- اشاره 35
- موانع یاد خدا 35
- فعالیت های بیداری بخش 38
- نماز 39
- قرائت قرآن 41
- دعا و زیارت 41
- راه های عملی توسعه و تقویت یاد خدا 42
- منابع برای مطالعه بیشتر 45
- اشاره 46
- اشاره 47
- مصادیق یاد معاد 50
- انواع یاد معاد 50
- راه های عملی تقویت یاد معاد 53
- اُنس با خورشید جاوید 53
- آشنایی با أسرار نماز 55
- حج و زیارت بیت الله 56
- زیارت مشاهد مشرفه معصومین: 58
- زیارت گلزار شهیدان 60
- مجالس نورانی 63
- مطالعه وصیت نامه و زندگی نامه شهدا 64
- مطالعه تاریخ 65
- اشاره 71
- بوسه پیامبر (صلّی الله علیه و آله ) بر دستان کارگر 73
- آثار کار و اشتغال 77
- یک - محبوبیت در نزد خدا 77
- دو - محبوبیت در نزد مردم 78
- سه - جلوگیری از گناه 78
- تفاوت بیکاری و تنبلی 81
- گستردگی دامنه کارهای مفید 82
- کار انسانی و عبادت الهی 84
- راه های عملی ترویج فرهنگ کار 85
- اشاره 89
- جایگاه محبّت و مدارا 90
- اشاره 90
- افراط و تفریط در محبّت 91
- نقش "اعتدال در محبّت" در پیشگیری از جرم 93
- راه های عملی ترویج فرهنگ محبّت و مدارا 94
- محبت به خدا 94
- محبّت به دوستان خدا 95
- همنشینی با عادلان 98
- منابع برای مطالعه بیشتر 100
- اشاره 101
- اشاره 102
- تعریف واجبات و مستحبّات مالی 105
- اهمیّت و ارزش ادای واجبات و مستحبّات مالی 107
- برتری قرض الحسنه بر صدقه 110
- حبّ مال؛ مانع تکامل معنوی 111
- نقش ادای واجبات و مستحبات مالی در پیشگیری از جرم 117
- اشاره 117
- انسان اقتصادی مطلوب اسلام 118
- راه های عملی ترویج واجبات و مستحبات مالی 119
- منابع برای مطالعه بیشتر 122
- اشاره 123
- اشاره 124
- تعریف عدالت 125
- اهمیّت عدالت 126
- اشاره 127
- انواع عدالت 127
- ب. عدالت اجتماعی 127
- الف. عدالت فردی 127
- مقصود از حاکمان 128
- اهمیّت عدالت حاکمان 128
- نقش روحانیت در عدالت حاکمان 131
- اشاره 135
- نقش عدالت حاکمان در پیشگیری از جرم 135
- اشاره 137
- راه های عملی تقویت عدالت حاکمان 137
- کنترل درونی 137
- کنترل بیرونی 138
- منابع برای مطالعه بیشتر 141
- اشاره 142
- اشاره 143
- اهمیّت و ارزش ازدواج 146
- رشد 148
- اجازه پدر 150
- سنّ ازدواج 150
- نوبت ازدواج 151
- مهریّه 153
- شرط رضایت زوجین 154
- مراسم عقد و عروسی 155
- نقش سنّت حسنه ازدواج در پیشگیری از جرم 155
- راهکار عملی و اجرایی 157
- منابع برای مطالعه بیشتر 160
- اشاره 161
- اشاره 166
- درجات صالحان 166
- نقش دوستی و معاشرت با صالحان در پیشگیری از جرم 168
- راه های عملی ترویج و تقویت دوستی و معاشرت با صالحان 172
- پرسش و پژوهش ( درس نهم ) 173
- منابع برای مطالعه بیشتر 175
- اشاره 176
- اشاره 177
- انواع علوم 180
- علوم مفید 181
- واجب عینی 182
- حکم تحصیل علوم مفید 182
- واجب کفایی 183
- علوم مضرّ 183
- حکم تحصیل علوم مضرّ 191
- نقش علم در پیش گیری از جرم 191
- راه های عملی ترویج فریضه علم آموزی 193
- منابع برای مطالعه بیشتر 195
- اشاره 196
- اشاره 199
- حدود و تعریف حجاب و عفاف 199
- محرم کیست؟ نامحرم کیست؟ 201
- فلسفه حجاب 203
- اشاره 203
- 1. آرامش روانی 203
- 3. استواری اجتماع 205
- 4. ارزش و احترام زن 206
- عفاف و امنیّت اخلاقی 207
- نقش حجاب و عفاف در پیش گیری از جرم 208
- راه های عملی تقویت فرهنگ حجاب و عفاف 209
- منابع برای مطالعه بیشتر 212
- اشاره 213
- اشاره 214
- نتیجه گیری نهایی 217
- منابع برای مطالعه بیشتر 221
- منابع پژوهش 222
دَفْعِ الْمَکْرُوهِ وَ تَبْتَغِی فِی قَوْلِکَ لِلْعَامِلِ بِأَمْرِکَ أَنْ یُولِیَکَ الْحَمْدَ دُونَ رَبِّهِ لِأَنَّکَ بِزَعْمِکَ أَنْتَ هَدَیْتَهُ إِلَی السَّاعَهِ الَّتِی نَالَ فِیهَا النَّفْعَ وَ أَمِنَ الضُّرَّ ثم أقبل(علیه السّلام)علی الناس فقال: أَیُّهَا النَّاسُ إِیَّاکُمْ وَ تَعَلُّمَ النُّجُومِ إِلَّا مَا یُهْتَدَی بِهِ فِی بَرٍّ أَوْ بَحْرٍ فَإِنَّهَا تَدْعُو إِلَی الْکَهَانَهِ وَ الْمُنَجِّمُ کَالْکَاهِنِ وَ الْکَاهِنُ کَالسَّاحِرِ وَ السَّاحِرُ کَالْکَافِرِ وَ
الْکَافِرُ فِی النَّارِ سِیرُوا عَلَی اسْمِ اللَّهِ؛(1)
1- نهج البلاغه، خطبه 79؛ وسائل الشیعه، الشیخ محمّد بن حسن الحرّ العاملی، مؤسسه آل:، (29ج)، الطبعه الاولی، 1409 الهجریه القمریه.، ج 11، ص 371-372. وَ فِی الْأَمَالِی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَمِّهِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی الْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْقُرَشِیِّ عَنْ نَصْرِ بْنِ مُزَاحِمٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ عَنْ یُوسُفَ بْنِ یَزِیدَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَوْفِ بْنِ الْأَحْمَرِ قَالَ لَمَّا أَرَادَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السّلام) الْمَسِیرَ إِلَی أَهْلِ النَّهْرَوَانِ- أَتَاهُ مُنَجِّمٌ فَقَالَ لَهُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ- لَا تَسِرْ فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ سِرْ فِی ثَلَاثِ سَاعَاتٍ یَمْضِینَ مِنَ النَّهَارِ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السّلام)وَ لِمَ قَالَ لِأَنَّکَ إِنْ سِرْتَ فِی هَذِهِ السَّاعَهِ أَصَابَکَ وَ أَصَابَ أَصْحَابَکَ أَذًی وَ ضُرٌّ شَدِیدٌ وَ إِنْ سِرْتَ فِی السَّاعَهِ الَّتِی أَمَرْتُکَ ظَفِرْتَ وَ ظَهَرْتَ وَ أَصَبْتَ کُلَّ مَا طَلَبْتَ فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السّلام) تَدْرِی مَا فِی بَطْنِ هَذِهِ الدَّابَّهِ أَ ذَکَرٌ أَمْ أُنْثَی قَالَ إِنْ حَسَبْتُ عَلِمْتُ فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السّلام) مَنْ صَدَّقَکَ عَلَی هَذَا الْقَوْلِ فَقَدْ کَذَّبَ بِالْقُرْآنِ إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَهِ وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ- مَا کَانَ مُحَمَّدٌ(صلّی الله علیه و آله ) یَدَّعِی مَا ادَّعَیْتَ أَ تَزْعُمُ أَنَّکَ تَهْدِی إِلَی السَّاعَهِ الَّتِی مَنْ صَارَ فِیهَا صُرِفَ عَنْهُ السُّوءُ وَ السَّاعَهِ الَّتِی مَنْ (صَارَ فِیهَا حَاقَ بِهِ الضُّرُّ)- مَنْ صَدَّقَکَ بِهَذَا اسْتَغْنَی بِقَوْلِکَ عَنِ الِاسْتِعَانَهِ بِاللَّهِ فِی ذَلِکَ الْوَجْهِ وَ أُحْوِجَ إِلَی الرَّغْبَهِ إِلَیْکَ فِی دَفْعِ الْمَکْرُوهِ عَنْهُ وَ یَنْبَغِی أَنْ یُولِیَکَ الْحَمْدَ دُونَ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ آمَنَ لَکَ بِهَذَا فَقَدِ اتَّخَذَکَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ضِدّاً وَ نِدّاً ثُمَّ قَالَ(علیه السّلام) اللَّهُمَّ لَا ظوَ نَسِیرُ فِی السَّاعَهِ الَّتِی نَهَیْتَ عَنْهَا. مخالفت امام(علیه السّلام) با منجّم به طور گزیده در منابع تاریخی آمده است؛ از جمله در تاریخ الطبری (تاریخ الأمم و الملوک)، أبو جعفر محمد بن جریر الطبری، تحقیق محمد أبو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، الطبعه الثانیه، 1387ه.ق. ج 5، ص 82-83. به طور مثال، عبارت ابن کثیر چنین است: " لمّا عزم علیُّ و من معه من الجیش علی البداءه بالخوارج، نادی منادیه فی الناس بالرحیل فعبر الجسر فصلی رکعتین عنده ثم سلک علی دیر عبد الرحمن، ثم دیر أبی موسی، ثم علی شاطئ الفرات، فلقیه هنالک منجّم فأشار علیه بوقت من النهار یسیر فیه و لا یسیر فی غیره، فإنه یخشی علیه فخالفه علیُّ فسار علی خلاف ما قال فأظفره الله، و قال علیُّ(علیه السّلام) إنما أردت أن أبین للناس خطأه و خشیت أن یقول جاهل، إنما ظفر لکونه وافقه." وقتی علی(علیه السّلام)و لشکریانش تصمیم گرفتند که نخست به سراغ خوارج بروند، منادی او در بین مردم ندای کوچیدن سر داد. پس علی(علیه السّلام) از پل گذشت و دو رکعت نماز به جا آورد و سپس از دیر عبدالرحمن و دیر ابو موسی گذشت و به کناره فرات رسید. در آنجا منجّمی او را ملاقات کرد و چنان نظر داد که باید در زمان خاصّی از روز حرکت و حمله کند و در زمان های دیگر حرکت نکند، در غیر این صورت ترس شکست وجود دارد. پس حضرت علی(علیه السّلام)با او مخالفت کرد و درست در زمانی که منجّم می گفت نرو؛ رفت و خدای کریم او را پیروز گرداند. پس امام علی(علیه السّلام)گفت خواستم اشتباه او را برای مردم روشن سازم و ترسیدم که نادانی بگوید و بپندارد که چون کلام او را پذیرفت پیروز شد. (البدایه و النهایه، أبو الفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی، بیروت، دارالفکر، 1407 ه.ق. ج7، ص287)