درسنامه پیش گیری از جرم (درسنامه تدبیرهای اسلامی ) صفحه 31

ستایش شده، توجه قلبی به خداوند است؛ نه ذکری که از لقلقه زبان فراتر نمی رود. (1)

ضرورت توجه به کمیّت و کیفیت ذکر

در ارتباط با مراتب ذکر، باید کمیّت و کیفیّت ذکر توأم ملاحظه گردد. از این روی در قرآن، روایات و سفارش های اولیای دین بر کمیّت ذکر تأکید شده، حتی سفارش شده که ما در نماز تنها به اذکار واجب بسنده نکنیم و سعی کنیم اذکار مستحبی فراوانی که وارد شده و نیز تعقیبات و تسبیجات فاطمه زهرا(علیهاالسّلام) را نیز بگوییم. بی تردید اگر ذکر مکرر خداوند اثر سازنده در روح انسان نمیگذاشت و موجب تعالی انسان و رسیدن به مراحل عالی توجه به خداوند نمی گشت، مورد سفارش و تأکید قرار نمی گرفت. از جمله آیاتی که ناظر به کمیّت ذکر است و خداوند در آن به زیادی ذکر سفارش کرده آیه ذیل است:

(یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً.)(2)

ای کسانی که ایمان آورده اید، خدای را بسیار یاد کنید.

در جای دیگر می فرماید:

(فَإِذا قُضِیَتِ الصَّلاهُ فَانْتَشِرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللّهِ وَ اذْکُرُوا اللّهَ کَثِیراً لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ.) (3)

1- ر. ک.: یاد او، ص23- 28.
2- اعراف / 41.
3- جمعه/ 10.