درسنامه پیش گیری از جرم (درسنامه تدبیرهای اسلامی ) صفحه 90

تعریف محبّت و مدارا

اشاره

محبّت و مدارا؛ کیفیّت معاشرت انسان و سازگاری و همزیستی مسالمت آمیز او با دیگران است که چندان نیازی به تعریف و توضیح ندارد. برای مثال؛ هر عاقلی تفاوت بین دوست و دشمن و نرمی و درشتی را می داند؛ با کسانی که دوست دارند، خوشایند و شیرین برخورد می کنند و با مهربانی از لغزش هایشان می گذرند و به خاطر اشتباهات جزئی به نزاع و بدرفتاری نمی پردازند و می کوشند تا از او رنجیده نشود. بر عکس آنکه به فردی سوء ظنّ دارد، با بدی و تندی و خشم سخن می گوید و عکس العمل شدید و غلیظی نشان می دهد.

جایگاه محبّت و مدارا

مهرورزی و مدارا گاهی نسبت به همه انسانهاست و گاهی نسبت به جمعی خاص؛ گاهی در برابر دوستان است و گاه در برابر دشمنان.

در مقابل اینکه گفته شده «هر آنچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و هر چه برای خودت نمی پسندی برای دیگر مردم هم مپسند» فرمان دیگری هم داریم:

{ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ