درسنامه پیش گیری از جرم (درسنامه تدبیرهای اسلامی ) صفحه 92

می دهند و نادانسته آینده آنان را تباه می سازند، زیرا روح استقلال و صبر و مبارزه را در آنها پرورش نداده اند. انسان های وابسته، عجول و ناتوان خیلی زود در برابر مشکلات شکست می خورند. بنابراین، باید فرزندانمان را به صبر و مبارزه عادت دهیم تا بتوانند در برابر سیل عظیم مشکلات پایداری کنند و به یک زندگی موفقیت آمیز دست یابند. انسانی که با رنج و زحمت و تلاش خودش به چیزی دست پیدا کند، قدرش را بهتر می داند و آن را بی جهت

هدر نمی دهد و معمولاً اهل اسراف و تبذیر نیست.

پدر و مادری که فرزندش را دوست دارد، باید به فرزندش محبت و کمک کند، ولی هرگز نباید به جای او کار کند و به بهانه محبّت او را به بیکارگی و تنبلی عادت دهد، بلکه باید وی را به انجام کار و تلاشی متناسب با قدرت و استعدادش ترغیب کند تا رنج کار را بچشد و شیرینی رسیدن به محصول را دریابد و صبر بیآموزد و زود رنجی و پر توقعی را به کناری بگذارد و این قاعده زندگی را بیاموزد که؛ نابرده رنج، گنج میسّر نمی شود. باید به فرزندان اجازه دهیم که به تدریج و به اندازه توانشان فعالیت کنند و به مقدار توان و مسئولیتشان، از آنان انتظار داشته باشیم. إفراط در محبت، وابستگی شدید و ناتوانی در تصمیم گیری و مبارزه را در پی دارد و نتیجه این وضعیّت، عدم استقلال و شکست در برابر مشکلات زندگی و تسلیم در برابر بدی ها و کژی ها است.

تفریط، نقطه مقابل افراط و به این معناست که والدین نسبت به فرزندانشان از مهر و مودّت لازم دریغ بورزند و با خشکی و سردی و خشونت با آنان برخورد کنند.