آرمان شهر صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف صفحه 113

خدا؟ص؟ چنین روایت شده است:

در آن زمان امت من چنان از نعمت برخوردار شوند که هرگز امتی آن چنان از نعمت برخوردار نشده باشد، زمین به تمامه محصول دهد و هیچ را از آنان دریغ ندارد، و اموال انبوه شود. هر کس آید و گوید: به من مالی ده - مهدی بی درنگ گوید: بگیر. (1)

بدین ترتیب مردمان با همه وجود و از صمیم قلب از داشتن و گنجینه کردن و انبوه سازی، احساس بی نیازی می کنند؛ همان گونه که پیامبر اکرم؟ص؟ نوید آن را داده است:

«وَ یمْلَأُ اللَّهُ قُلُوبَ أُمَّهِ مُحَمَّدٍ غِنًی وَ یسَعُهُمْ عَدْ لُه؛ (2) دل های پیروان محمد؟ص؟ را لبریز از بی نیازی می کند و عدالتش همه را فرا می گیرد».

در نظام اقتصادی که مهدی؟ع؟ بر پا می سازد، روابط اقتصادی چنان است که در معاملات سودی گرفته نمی شود. «علی بن سالم از پدرش نقل کرده است که گفت از امام صادق؟ع؟ پرسیدم: این روایت که سود گرفتن مؤمن از مؤمن رباست؛ معنایش چیست؟حضرت فرمود: این به هنگام ظهور حق و قیام قائم اهل بیت است، اما اکنون اگر کالایی بفروشد و سود بگیرد اشکالی ندارد». (3)

دولت مهدی؟ع؟ بر اساس چنین روابط و مناسبات اقتصادی، شرق و غرب جهان را فرامی گیرد و همه جا را آباد می سازد. نه تنها انسان ها که زمین و آسمان و همه موجودات از دولت و سیرت او راضی اند. در حدیث پیامبر؟ص؟ آمده است: «یرضَی بِخِلَافَتِهِ أَهْلُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ الطَّیرُ فِی الْجَو؛ (4) از خلافت و دولت او، اهل آسمان و زمین و پرندگان آسمان راضی خواهند بود».

در این گفتار به چند شاخصه و ویژگی اقتصادی در جامعه مهدوی اشاره می کنیم.

1. ویژگی های تولیدی و عمرانی

اشاره

1- . «... یتَنَعَّمُ فِیهِ أُمَّتِی نِعْمَهً لَمْ یتَنَعَّمُوا مِثْلَهَا قَطُّ تُؤْتِی الْأَرْضُ أُکُلَهَا وَ لَا تَدَّخِرُ مِنْهُمْ شَیئاً وَ الْمَالُ یوْمَئِذٍ کُدُوسٌ یقُومُ الرَّجُلُ فَیقُولُ یا مَهْدِی أَعْطِنِی فَیقُولُ خُذْ»؛ (کشف الغمه، ج 2، صص 479 – 478؛ بحار الانوار، ج 51، ص 88، باب6).
2- . کشف الغمه، ج 2، ص 471؛ بحار الانوار، ج 51، ص91، باب عاشر.
3- . «... قَالَ ذَاکَ إِذَا... قَامَ قَائِمُنَا وَ أَمَّا الْیوْمَ فَلَا بَأْسَ بِأَنْ یبِیعَ مِنَ الْأَخِ الْمُؤْمِنِ وَ یرْبَحَ عَلَیهِ... »؛ (من لا یحضره الفقیه، ج3، ص313، باب رهن، ، ح4119).
4- . عمده عیون صحاح الأخبار، ص439، فصل فی ذکر ما جاء فی المهدی، ح922.
1-1. بهره وری کامل از منابع طبیعی