فرهنگ مدرنیته و توهم صفحه 46

1- سوره نحل، آیه 96.

تعامل و معاشقه کرد، چون راه ورود به عالم غیب اند، نه این که آن ها را تغییر دهند.

شما یک وقت معتقدید که پشت این طبیعت یک صورت غیبیه جامعی خوابیده است، بعد می گویید: ای طبیعت! من با تو چگونه رفتار کنم که تو حجاب برکنی و صورت پنهانت را انکشاف کنی؟ طبیعت می گوید: تو صورت وَهمیه ات را بر من تحمیل نکن، بلکه سعی کن مرا به انکشاف درآوری. تو با من معاشقه کن و موانع ارتباط من و خودت را از بین ببر، تا من رازهای خود را با تو در میان بگذارم و در آن صورت می توانی در من سکنی گزینی و مرا وطن خود قرار دهی.

آنگاه که طبیعت به حجاب می رود

بعضی مواقع موانعی بین ما و طبیعت ایجاد می شود که نمی گذارد با طبیعت، ارتباطِ درستی برقرار کنیم. مثلاً رودخانه آب های خود را به نحو زیبایی در دل سنگ ها جاری کرده و به نحو موزونی جلو می رود، کنار خود خاکی را پرورانده و سبزه زاری درست کرده و به طور کلی یک مجموعه دارای حیات را شکل داده است؛ مثل مجموعه اعضاء بدن انسان که حیات در آن جاری است. حالا اگر به هر نحوی بین ما و این طبیعت حجاب ایجاد شد به طوری که مانع ارتباط من با صورت غیبی آن گشت، دیگر نمی تواند با من حرف بزند، من هم نمی توانم با آن حرف بزنم. رودخانه می گوید من را از این موانعِ ارتباط با خودت نجات بده تا اُنس و گفتگوی من با تو شروع شود، لازم نیست من را تغییر دهی، بگذار من