آنگاه که فعالیت های فرهنگی پوچ می شود صفحه 106

بسم الله الرحمن الرحیم

پاکی از موانع تجلی حق بر قلب

همان طور که در جلسات قبل ملاحظه فرمودید وظیفه ما آن است که همه چیزمان قدسی شود تا همواره به اصل خود که همان روح نازل شده از عالم قدس است متصل باشیم. دین برای چنین هدفی آمده تا تکلیف کوچک ترین حرکات ما را نیز تعیین کند و هیچ حرکتی از حرکات ما بریده از عالم قدس و بریده از ولایت الهی نباشد. در چنین فضایی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: «اَلنِّظافَهُ مِنَ الْاِیمَان وَ صاحِبُهُ فِی الْجَنَّهِ»،(1) یعنی در راستای ایمان به عالم قدس و اتصال به حقایق غیبی، باید نظافت و پاکی از حجاب های بین خود و خدا را نیز وارد زندگی کنی و خود را از صفات رذیله پاک نمایی، تا آن اتصال واقع شود و پایدار بماند. در همین راستا علی علیه السلام می فرمایند: «اَلطُّهْر نِصْفُ الْاِیمَان»؛(2) یعنی اگر می خواهید به ایمان برسید، باید بدانید نصف ایمان با طهارت و پاک شدن صورت می گیرد. رمز این سخن این است که در ایجاد ایمان باید شما شروع کننده باشید. به این معنی که نظافت از طرف شما و تجلی نور از طرف خدا صورت گیرد. آن نظافت که از طرف ما است، یک طرف قضیه ایمان است، لطفی که از طرف حضرت حق افاضه می شود نصف دیگر تحقق ایمان. نظافتی که ما باید انجام دهیم آن است که خودمان را از صفاتی که روحمان را خراب و کثیف می کند، پاک نماییم و از این طریق رفع مانع کنیم، مثل آن که شیشه ها را پاک می کنیم تا نور خورشید در اتاق بتابد. حضرت حق وقتی زمینه پذیرش لطف خود را ببیند بخیل که نیست، تجلی می فرماید، حتماً آن طرفش که تجلی نور ایمان بر قلب ما است، محقق می شود، چون موانع دریافت فیض برطرف شد، جاری شدن فیض حتمی است.