جایگاه رزق انسان در هستی صفحه 77

در این است که شما امروز کاری را شروع می کنید، برای این که بی رزق نشوید، و لذا از اوّل صبح غصه رزق آن روز را می خورید و در نتیجه آن کاری را که به عهده تان است انجام نمی دهید و غم چیزی را می خوردید که بدون این غم ها محقّق می شد، حال با این نوع تفکر، چون پس فردا می آید، غصّه رزق روز بعدش را می خورید، و خلاصه هر روز کارمان می شود رفتن به دنبال چیزی که خودش به وقتش می آمد، و در نتیجه از بندگی خدا که محتوای حقیقی زندگی انسان است درمی مانید و بعد در خودتان که تأمّل می کنید می بینید سخت از زندگی خود ناراضی هستید، چون به محتوای معنوی که باید می رسیدید، دست نیافتید.

امام معصوم علیه السلام می فرماید: نگرانی رزق فردا را بر امروزت حمل نکن، «فَاِنَّهُ اِنْ یَکُ مِنْ عُمُرِکَ یَأتِ اللهُ فیهِ بِرِزْقِک»؛ اگر فردا جزء عمرت باشد، خدا در همان فردا رزق تو را می رساند. فردایی که هنوز نیامده است تمام ذهنت را مشغول نکند تا روزی که آمده است را از دست دهی.

غم های پوچ

حضرت علی علیه السلام می فرمایند: حالا که متوجّه ای رزق حقیقی تو به سوی تو می آید. «فَلا تَحْمِلْ هَمَّ سَنَتِکَ عَلی هَمَّ یَوْمِکَ، کَفاکَ کُلُّ یَومٍ عَلَی مَا فِیهِ»؛(1)

پس غم رزق یک سال خود را بر امروزت تحمیل مکن، که رزق همان روزی که تو در آن هستی، تو را بس است.