- مقدمه 1
- اشاره 9
- بی سرو سامانی فرد و جامعه، چرا؟ 10
- حلول و مادی شدن دین 11
- آغاز ماجرا در اسلام 14
- ریشه ی بحران در جهان اسلام 16
- دینداری؛ عامل اتصال به ملکوت 21
- سیر معنوی و اصالت عوالم باطنی 23
- وسعت حقیقت انسان 27
- حقیقت بشر 28
- ریشه ی وحدت و بقاء جامعه 30
- آفات عصری شدن دین 32
- آیا دین یک باور شخصی است؟ 36
- محرومیت از قلب ایمانی 39
- معنی ولایت انسان کامل 39
- اشاره 46
- خطر تعالی فرهنگی اهل کتاب 48
- تقدس بخشیدن به ظواهر و مادی کردن دین 52
- مادی شدن جامعه ی اسلامی! 55
- تفاوت روحانیت اسلام، با روحانیون اهل کتاب 58
- انقطاع زمین از آسمان 60
- ریشه ی مشکلات جهان اسلام 62
- اهمیت ولایت اهل البیت علیهم السلام در نجاتِ دینداران 65
- معنی ولایت 70
- اشاره 75
- علت حقارت جوامع اسلامی 77
- خطر قراردادی دانستن احکام 89
- رجوع به اهل البیت علیهم السلام؛ تنها راه 91
- ایام البشر یا ایام الله؟ 93
- نظر به همه ی ابعاد انسان 94
- ریشه ی بحران معنویت 103
- از بد به سوی بدتر 105
- اشاره 112
- حیات تکوینی و تشریعی جامعه 115
- کتاب و اجل ملت ها 118
- شاخص های هلاکت تمدن ها 124
- حیات تشریعی ملّت ها 129
- ارتباط تکوین با تشریع 132
- جایگاه تمدن غربی 133
- معنی هلاکت 134
- راز ماندگاری دین 136
- علت ماندن ظالمان 138
- جامعه و شخصیت خاص 143
- راه به ثمررساندن حیات 146
- تحلیل های شیطانی 151
- بی ثمری سرنوشت ها 156
- تفاوت حزب و مسجد 166
1- سوره ی کهف، آیه ی 59.
بشریت در عالم هست و به هر نتیجه ای که بشر بخواهد می تواند برسد، بدون آن که به سنن جاری در هستی نظر داشته باشد.
حیات تکوینی و تشریعی جامعه
در تفکر دینی روشن است که هر جامعه ای یک حیات تکوینی و یک حیات تشریعی دارد که حیات و مرگ تشریعی جامعه در رابطه با عدل و معنویت و یا ظلم و ماده پرستی است، ولی حیات تکوینی جامعه مربوط به اندازه ای است که خدا برای طول بقاء آن امّت و آن تمدن تعیین کرده است، برای تقریب به ذهن مثل حیات و مرگ هر انسانی که یک اجل مسمّایی دارد که قابل تغییر نیست و یک اجل مبهم دارد که به انتخاب ها و گرایش های او بستگی دارد . در خصوص حیات و مرگ انسان و اجل مبهم و اجل مسمّی، قرآن می فرماید: «هُوَ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن طِینٍ ثُمَّ قَضَی أَجَلاً وَأَجَلٌ مُّسمًّی عِندَهُ ثُمَّ أَنتُمْ تَمْتَرُونَ»؛(1) خداوند کسی است که شما را از گل آفرید؛ سپس مدتی مقرّر داشت تا انسان تکامل یابد و اجل حتمی نزد اوست و امکان هیچ گونه تغییری در آن نیست با این همه، شما تردید می کنید!
اجل را نکره آورد تا ابهام را برساند یعنی دلالت کند بر این که فرارسیدن اجل برای بشر مجهول است و بشر از راه معارف و علوم متداول راهی به سوی تعیین آن ندارد. اجل به دو صورت واقع می شود؛ یکی اجل مبهم و دیگری اجل مسمّی. اجل مسمّی یعنی اجلی معین در نزد خدای