ضیافت : فضیلت و آداب میهمانی صفحه 10

را خمس بدهیم، دست و پایمان می لرزد. ما معمولا نمی خواهیم کار خیری انجام دهیم. فقط می خواهیم به طرف خودمان بیاید. ایثار مقام خیلی بلندی است. این که انسان دیگران را سیر کند و خودش گرسنه باشد خیلی گذشت می خواهد.

سیرۀ امام مجتبی علیه السلام

برخی از علمای قم بودند که در طول سال، صبح و ظهر و شب، در خانه هاشان میهمانی می دادند. این سنت بسیار خوبی است. نمی خواهم بگویم که ما هم شبانه روز میهمان داری کنیم. آنهایی که تمکن دارند، همیشه آماده پذیرش و پذیرایی از میهمان باشند. این کاری است که امام حسن مجبتی علیه السلام داشتند. آن حضرت میهمانخانه داشتند. هرکس از راه دور و نزدیک می آمد و جا و غذا نداشت، در خدمتش بودند.

پسر حاج شیخ کاظم عمری که از علمای بزرگ مدینه و بزرگ شیعیان آن دیار است می فرمود: ما به نیت امام حسن مجتبی علیه السلام در طول سال این سفره را ادامه داده ایم. در این حسینیه، در طول سال، به نیت امام حسن علیه السلام نهار درست می کنیم. ایرانی و غیر ایرانی، از کشورهای مختلف می آیند میهمان می شوند. خیلی هم برکت و آثار دارد.

سنت میهمان داری را باید احیا کرد، هرچند به یک پذیرایی ساده باشد. تشریفات و تجملات لازم نیست که اصل کار فراموش شود. شخصیت بزرگی مثل مرحوم آیت الله انصاری همدانی می فرمودند: از تمام خیرات و برکات و اعمال صالح، چیزی که برای من مانده است این میهمانی و پذیرایی از بندگان خداست.