ضیافت : فضیلت و آداب میهمانی صفحه 29

خوش سیما و خوش زبانی بود. میزبان به خانمش می گوید: اینها میهمان های عزیزی هستند. باید آنها را عزیز بشماریم. همسرش می گوید: ما چیزی نداریم. می گوید: گوسفندی که در خانه داریم برای آنها ذبح می کنیم. همسرش می گوید: این گوسفند شیر کودکمان را تأمین می کند. می گوید: میهمان عزیز تر است. بگذار این گوسفند را برای میهمان ذبح کنیم. قربه الی الله گوسفند را برای میهمانی ذبح و از او پذیرایی می کند.

عبیدالله که گفت و گوی اینها را شنیده بود، صبح که می خواهد برود، به غلامش می گوید: چقدر پول همراهت هست؟ می گوید: پانصد سکه طلا. این، مبلغ بسیار زیادی بوده است. می گوید: همه پول را به این بادیه نشین بده که او نه تنها همه اموالش را برای ما داد، که ما را بر میوه دلش و فرزندش مقدم دانست.

صدای پای میهمان

رفت و آمد و میهمان داری، سیرۂ فطری انسانهاست. انسان فطرتا دوست دارد میهمانی کند. دوست دارد میهمانی شود. در هر خانه ای که در آن میهمانی وارد نشود، ملائکه در آن خانه وارد نمی شوند. ملائکه مظهر رحمت خداوند هستند. ملائکه که رفت و آمد نکنند، شیاطین می آیند. امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند:

ما من مؤمن بسمع بهمس الضیف و فرح بذلک إلا غفرت له خطایاه وإن کان مطبقه بین السماء و الأرض؛ (1) هر مؤمنی که