- پیش گفتار 1
- اشاره 4
- ایثار اهل بیت علیهم السلام 5
- منزلت ایثار 8
- سیرۀ امام مجتبی علیه السلام 10
- اکرام میهمان کافر 12
- برکت میهمان 13
- مشاهدۀ برکات میهمان 14
- از صفات خدا 16
- ارزش گرامی داشتن میهمان 17
- قوت روح 19
- آتش بخل 20
- مشرک سخاوتمند در قیامت 21
- کشش سخاوت و میهمانداری 23
- میهمان دوستی 24
- راه بهشت 25
- اشاره 27
- صدای پای میهمان 29
- دور هم غذا خوردن 30
- میهمانی ساده و مختصر 31
- هزینه کردن برای مجالس اهل بیت علیهم السلام 32
- ادب اهل بیت علیهم السلام 34
- اطعام مؤمن 35
- ضیافت ابراهیم علیه السلام 36
- میهمانی پر برکت 38
- سه نکته کلیدی 40
- اشاره 40
- 1)مراعات حق همسایه 41
- 3)سخن خوب، یا سکوت 43
- توصیه های امیرالمؤمنین علیه السلام 44
- اشاره 48
- انفاق مازاد بر نیاز 51
- سه عمل برگزیده 52
- اشاره 52
- 1)اطعام طعام 53
- 2)افشای سلام 54
- 3)خلوت شب 56
- همت در اطعام 58
- فاصله گرفتن از آتش جهنم 59
- انفاق به دست خویش 60
- برتری میهمان 61
- یک لقمه در برابر یک لقمه 61
- میهمان امام زمان علیه اللسام 62
- برترین اعمال 64
- پذیرایی معنوی 65
- تغییر شخصیت 67
- اشاره 69
- شناختن صاحبخانه 70
- تأثیر لقمه حرام 71
- تعفن غذای حرام 72
- طعام سخاوتمند و بخیل 73
- غذای ربا خوار 74
- پرهیز از بخیل 75
- اطاعت از صاحبخانه 77
- احترام به میهمان 79
- تجسس ممنوع 79
- اکرام بدون شرط 80
- میهمان نوازی عرب ها 81
- کمک به میهمان 82
- به خدمت گرفتن میهمان 84
- پذیرایی از میهمان 87
- پرهیز از بیان مشکلات و مصائب 89
- تواضع امیرالمؤمنین علیه السلام در برابر میهمان 91
- اشاره 96
- بی تکلفی در میهمانی 99
- بیزاری از تکلف 101
- پذیرش میهمانی با سه شرط 103
- پیشدستی میزبان در غذا خوردن 104
- میهمانی های بدون دعوت 105
- میهمان های سرزده 107
- نشانه محبت به میزبان 108
- مدت میهمانی 110
- دعوت فقرا و اغنیا برای میهمانی 112
- اکرام میهمانان اهل بیت علیهم السلام 117
- قبول دعوت 118
- کوچک نشمردن غذای میهمانی 120
- پرهیز از شرمنده کردن میهمان 122
- حل مشکلات 124
- اشاره 125
انتظار دارند. ولی کوچک ها از دیگران توقع دارند. لذت افراد کریم در اطعام است. سفره که می اندازد و جمعی را سیر می کند، خودش سیر می شود. اصلا روحاً شاد می شود. ولی آدم های پست مدام دنبال این هستند که کجا بروند بخورند. لذت لئیم در خوردن است و لذت کریم در خوراندن.
میهمانی پر برکت
جابر می گوید: وقتی که احزاب عرب در جنگ خندق جمع شدند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم با مهاجرین و انصار به مشورت پرداخت. سلمان گفت: در میان عجم این گونه رسم بود که اگر سپاهی به شهری حمله می کرد و مردم شهر بارای مقاومت نداشتند، اطراف شهر را خندق میکندند و از یک طرف جنگ می کردند.
خداوند متعال به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم وحی فرستاد که به پیشنهاد سلمان عمل کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم جای خندق را تعیین کرد و برای هرکس ده ذراع (حدود پنج متر) مشخص کرد تا حفر نماید.
جابر می گوید: روزی در مسیر خندق، سنگی ظاهر شد که هیچ کس توان نداشت آن را بشکند. دوستانم مرا فرستادند تا قضیه را به عرض رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم برسانم. به محضر مبارک آن حضرت رسیدم. دیدم به پشت خوابیده و سنگی را نیز به شکم بسته است. قضیه را گفتم. حضرت برخاست و با من آمد. مقداری آب بر دهان گرفت و به سنگ پاشید. کلنگ را برداشت و به سنگ زد. برقی جهید. مسلمانان در روشنایی آن برق کاخ های یمن را دیدند. و ضربه دوم را وارد کرد، باز هم برق زد و در آن، کاخ های ایران و عراق را دیدند. هنگامی که ضربه سوم را وارد ساخت، سنگ قطعه قطعه شد.