ضیافت : فضیلت و آداب میهمانی صفحه 73

کرد نتوانست بخورد. گفت: مزاجم نمی کشد.

بعد که به خانه برگشتیم، پرسیدم: چرا نخوردید. گفت: حالم بد میشد. نمی توانستم بخورم. من زنگ زدم از صاحبخانه عذرخواهی کنم. گفت: خوب شد نخورد. راستش فروشگاه اسلامی تعطیل بود، من این مرغ را از یک فروشگاه غیر اسلامی خریدم و ذبح آن شرعی نبود.

مرحوم آیت الله شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزه علمیه قم هم فرموده بود: من اگر به سمت لقمه حرام دست دراز کنم، حالم بد میشود. نمی توانم بخورم.

طعام سخاوتمند و بخیل

انسان باید میزبان خود را بشناسد و نشناخته میهمانی و دعوت هر کسی را قبول نکند. مهم ترین شرط میهمانی، شناختن صاحبخانه است. رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند:

طعام الجواد دواء و طعام البخیل داء؛(1) غذای شخص سخاوتمند دواست و غذای شخص بخیل بیماری است.

باید ببینیم کسی که میهمانش می شویم سخاوتمند است یا بخیل. اگر از رودربایستی، یا از روی چشم و هم چشمی و تظاهر و ریاست، اصلا رفتن به این میهمانی ها صلاح نیست. سفره های ریائی، سفره هایی که از خون فقرا درست شده، یا برای کوبیدن یک عده ای است، یا به خاطر چشم و هم چشمی است، خیر و برکت در آن نیست. البته نمی گوییم همه اینها حرام