ضیافت : فضیلت و آداب میهمانی صفحه 89

پذیرایی برایشان آوردند، لازم نیست بگویند روزه هستم. بخورند تا از فضیلتی که خداوند برای اجابت مؤمن قرار داده است بهره مند گردد. امام صادق علیه السلام فرمودند:

من دخل دار أخیه المؤمن وهو صائم فأفطر دون أن یظهر أنه صائم لیمن علیه فإن الله تعالی یکتب له ثواب صیام سنه؛(1)کسی که با زبان روزه وارد خانه برادر مؤمنش شود و بدون اینکه اظهار کند که روزه است و بخواهد بر صاحبخانه منت بگذارد، دعوت صاحبخانه را اجابت کند و روزه خود را افطار کند، بی تردید

خدای تعالی ثواب یک سال روزه را برای او می نویسد.

اگر دلت نمی آید، ثواب همان یک روز روزه را ببر. مگر خدا احتیاج به گرسنگی ما دارد؟ اگر دل یک مؤمن را شاد کنی، هم برای او ثواب دارد و هم برای تو. مشکل بزرگ ما این است که حرف گوش نمی کنیم و سخن خدا و اهل بیت علیه السلام را باور نداریم.

در هر صورت، از آداب میهمانی این است که اگر کسی میهمان شما شد، در اولین فرصت از او پذیرایی کنیم و از او نپرسیم چه برایت بیاورم، چه می خواهی؟ بعد فرمودند: «قرب إلیه ما عندک فإن الجواد کل الجواد من بذل ما عنده»؛ هر چه در امکانت هست و در اختیار داری برایش بیاور. آدم جواد و بخشنده این است که خودش را به تکلف نیندازد، هر چه دارد بیاورد.

پرهیز از بیان مشکلات و مصائب

تکریم میهمان باید در حد اعلا انجام گیرد. اگر ناگواری ها و تلخی های