تاریخ تحلیلی آندلس صفحه 142

ممالک شمال اسپانیا را سرکوب کرد و آنان را به سازش و درخواست صلح وادار نمود؛ (1) چنان که تا پایان حکومت حکم، آرامش در مرزهای شمال آندلس برقرار بود.

ب) روابط دولت اموی با بیزانس

امپراطور بیزانس با دولت عباسی در مدیترانه شرقی در حال جنگ بود. در سال 223ه. معتصم عباسی، امپراطور تئوفیلوس را در عموریّه شکست داد (2) و به دنبال آن، امپراطور با عبدالرحمن دوم بر علیه «عباسیان» متحد شد (3) و روابط دوستانه بیزانس با قرطبه در زمان عبدالرحمن دوم ادامه پیدا کرد و شاه بیزانس در 255ه/840م سفیری به دربار عبدالرحمن فرستاد؛ عبدالرحمن دوّم نیز دو کنیز به نام های غزال و المنیقله را با هدایا و نامه به دربار امپراطور فرستاد.

دربار عبدالرحمن سوم ناصر (300ه.-350ه)، در سال های پایانی خلافت او، نقطه اتکایی مهم در عرصه سیاست بین الملل در غرب مدیترانه شد و هیأت های نمایندگی سیاسی متعددی از کشورهای اروپایی به آن جا رفت وآمد می کردند؛ امپراطوری بیزانس (4) و امپراطوری مقدس روم از جمله این قدرت ها بودند؛ ابن عذاری ورود هیأتی از سوی کنستانتین شاه روم، پسر لیون شاه قسطنطنیه کبری به دربار ناصر به سال 334ه/945م را گزارش کرده است. (5) سفارت (336ه/947م) سفرای امپراطوری بیزانس در مجلس باشکوه مورد استقبال قرار گرفتند و منذر بن سعید بلوطی در این مجلس، بهترین خطبه را در عظمت اسلام خواند. (6)

در سال های 337 و 338ه. سفرای امپراطور بیزانس ارمانیوس، در این سفارت،

1- (1) . مقرّی تلمسانی، نفح الطیب، ج1، ص340، 341.
2- (2) . همان، ص346.
3- (3) . دربار قرطبه، مذاکراتی را شروع کرد و از زوال خلافت عباسی در نامه خود سخن گفت و خلیفه اموی را به باز پس گرفتن سرزمین اجدادی خود از عباسیان تشویق کرد وعده همکاری به او داد و دشمن مشترک بیزانس و امویان قرطبه را ناسزا گفت؛ ر.ک: عنان، تاریخ دولت اسلامی در آندلس، ج1، ص302، 303.
4- (4) . ابن خطیب، اعمال الاعلام، ص37.
5- (5) . ابن عذاری مراکشی، البیان المغرب، ج2، ص319.
6- (6) . مقرّی تلمسانی، نفح الطیب، ج1، ص341.