تاریخ تحلیلی آندلس صفحه 216

کند؛ با مرگ او در سال 435ه. دولت «بنی جهور» به دست پسر او ابی الولید بن محمد بن جهور افتاد؛ اما وی در اثر مصاحبت و به کارگیری افراد فاسد و فساد اعمال در امور، دچار تباهی شد؛ استبداد پیشه کرد و خود را «ذی السیادتین المنصوربالله» نامید. او امور جنگ را به پسر کوچکش واگذارد و امور جبایه و اشراف بر اهل الخدمه را به عبدالرحمن پسر بزرگ خود سپرد؛ اما عبدالملک برادر خود را به زندان افکند و خود امور را به دست گرفت. (1)

سقوط بنی جهور

«بنی عبّاد» از جمله ملوک الطوایف بودند که بیش از سایر قدرت طلبان ادعای حاکمیت و رهبری آندلس را داشتند و خود را مستحق واقعی خلافت می دانستند؛ این دولت شرایط سقوط دولت «بنی حمود» و «بنی جهور» را فراهم ساخت و آنها را از قرطبه پایتختِ قدرت بیرون راند.

از عوامل مهم انحطاط «بنی جهور» اختلاف داخلی بر سر قدرت بود؛ عبدالملک بن جهور که جزو اقمار دولت همسایه خود، معتضد بن عبّاد بود او را به دخالت در امور دولت بنی جهور فرا خواند و او را تحریک کرد تا وزیر پدرش ابن السقاء که مورد تنفر معتضد نیز بود را از میان بردارد. (2)

«بنی جهور» به خاطر مقابله با تجاوز «بنی ذوالنون» که در سال 462ه. به قرطبه حمله کردند به «بنی عبّاد» متوسل شدند؛ (3) عبدالملک، از معتصد کمک خواست و او هزار و سیصد سوار جنگی به فرماندهی خلف بن نجاح در اختیار عبدالملک قرار داد و از قرطبه دفاع کرد؛ بدین ترتیب سپاه اشبیلیّه برای کمک به ابن جهور در ربض شرقی قرطبه مستقر شد و بعد از دفاع از شهر، ابن جهور را تا دروازه قرطبه همراهی کردند؛ در این هنگام، دو سردارِ معتضد بن عبّاد، تصمیم گرفتند تا «بنی جهور»، را خلع و قدرت قرطبه را به «بنی عبّاد» واگذار کنند؛ سپاه اشبیلیّه وارد قرطبه شده خانه عبدالملک غارت گردید (4) و به

1- (1) . مقری تلمسانی، نفح الطیب، ج1، ص439، 438.
2- (2) . ابن خلدون، العبر، ج7، ص346؛ ابن خطیب، اعمال الاعلام، ص149.
3- (3) . ابن خطیب، اعمال الاعلام، ص149.
4- (4) . ابن خلدون، العبر، ج7، ص343؛ ابن خطیب، اعمال الاعلام، ص152.