تاریخ تحلیلی آندلس صفحه 247

ورودِ موحدین به خاکِ آندلس، باعث صلح «شاه قشتاله» با ابن غانیه شد؛ در پی این رویداد ابن حمدین به «موحدین» پیوسته، در مالقه مستقر شد و سرانجام در سال 546ه. در همان جا درگذشت. (1) بعد از او حسین بن حسین بن عبدالله حسین الکلبی بن حَسُّون از یاران او در مالقه شورید و ادعای استقلال کرد؛ وی بعدها مالقه شد و به سال 547ه. به دست مرابطین به قتل رسید. (2)

به دنبال اعلام استقلال ابن حمدین در قرطبه، مردم بلنسیه در شرق آندلس، شوریدند و مرابطین را خلع و قاضی ابن عبدالعزیز را به سال 539ه. به عنوان امیر انتخاب کردند؛ (3) اما او نیز یک سال بعد با شورش نیروهای نظامی خود مواجه شد و حکومتش سقوط کرد؛ (4) در این زمان بلنسیه و مرسیه دو ولایت شرقی مرابطین در اختیار یحیی بن غانیه بود و مورد تهاجم نیروهای مسیحی قرار داشت.

دوره دوّم ملوک الطوایف

قدرت مرابطین در آندلس بعد از سال 500 هجری به تدریج رو به افول نهاد؛ بزرگان مرابطین، هریک در نقطه ای از آندلس، اعلام استقلال نموده و خود را بر دیگری ترجیح می داد و بدین سان مرابطین که برای برانداختن ملوک الطوایف راهی آندلس شده بودند، دوره دوم ملوک الطوایف را آغاز کردند. (5)

پرسشی که در این جا قابل طرح است این که آیا حربه مرابطین در بهره گیری از همکاری و حمایت دولت های مسیحی، برای سرکوب مخالفان مفید واقع شده و سقوط آندلس را چند صدسال عقب انداختند؛ یا این که بردامنه تشنج و ناپایداری قدرت مسلمانان افزوده و ریشه های قدرت آنها را از گذشته سست تر ساخت؟ در پاسخ به این پرسش، عبدالواحد مراکشی، قدرت طلبی سران مرابطین در نقاط مختلف آندلس، مسلط

1- (1) . ابن خطیب، اعمال الاعلام، ص254.
2- (2) . همان، ص255.
3- (3) . همان، ص256.
4- (4) . ابن خطیب، اعمال الاعلام، ص256.
5- (5) . عبدالواحد مراکشی، المعجب، ص125.