تاریخ تحلیلی آندلس صفحه 356

کارگزار بلند پایه دولت «بنی حمود» با استفاده از موقعیت رقابت خلفای بنی حمود، حکومت را به دست گرفتند و درصدد کسب همه قدرت و براندازی بنی حمود برآمدند. ابن بقنه، در حالت تردید بود و نسبت به مسئله تبعید و زندانی شدن امیر ادریس، (برادر خلیفه مقتول) در مالقه که خود، او را به ولایت عهدی برگزیده بود، موضع بی طرف اختیار کرد؛ اما نجاح، در سبته طغیان کرد و سپاه مغربی او، با هدف ایجاد جنگ بین دو دولت حمودی جزیره خضرا و مالقه به خاک آندلس تجاوز کرد.

به همین منظور، ابتدا به شهری که محمّد مهدی ابن قاسم ابن حمود با برادران حسن و (سبیعه) مادر آن دو بر آن حکومت می کرد رفت، این زن قوی و شجاع، وقتی نجاح به نزدیکی دیوار شهر رسید، به دیدار او رفت و با تندی و شدّت، او را از زیرپا گذاشتن پیمان مقدس موالات و اقدامات زشتی که درصدد انجام آن است سرزنش کرد؛ نجاح شرمسار و پشیمان شده، محاصره شهر را رها کرد و از انجام مقاصد پست و جنایت کارانه خود صرف نظر نمود و به مالقه برگشت. در نیمه راه بربرهای سپاه که هم پیمان امیر حسن مستنصر بودند، با خود گفتند: «آیا مولای خود را رها کنیم و از خواجه ای مملوک اطاعت کنیم؟»؛ آنان، بدین ترتیب بر قتل نجاح متحد شدند یکی از آنها نزد نجاح رفت و حقوق ماهیانه خود را خواست؛ نجاح به او گفت: «ان شاءاللّه در مالقه»؛ آن مرد گفت: «تکبر ورزیدی»؛ نجاح گفت: «من؟» و آن مرد نیزه را بین دو کتف نجاح فرو برد و نیزه از سینه او بیرون زد و ابوالفوز نجاح کشته شد؛ آن گاه بربرها سر بریده او را بر درختی آویختند.

در پی این حادثه، گروهی از بربرها نیز، به مالقه رفته و وزیر ابوجعفر را نیز به قتل رساندند و ادریس بن یحیی را از زندان آزاد و در روز پنج شنبه ششم جمادی الثانی سال 434ه/بیست و یکم کانون دوم سال 1043م با او بیعت کردند و او را «العالی» نامیدند. سپس بزرگان بربر و مردم مالقه و اهالی غرناطه و قرمونه نیز با ادریس دوم «العالی» (پسر یحیی بن علی بن حمود) که مردی بخشنده و مهربان و نیکوکار بود بیعت کردند.

او خود را وقف انجام کارهای خیر کرده و اموالی به دوستان و مریدان خود می رساند و از تقصیر دشمنان خود می گذشت و دوست داشت تا همیشه در اطراف او افراد بسیاری باشند و از عظمت و ثروت او بهره مند شوند. او هر جمعه، پانصد قطعه طلا صدقه می داد؛ احساسات و روح لطیفی داشت و زود متأثر می شد. شعر را دوست می داشت و حامی