تاریخ تحلیلی مغرب صفحه 208

مؤمنین و مخالفان خود را کافر نامیده و خون مخالفان خود را مباح دانسته است.فقها با شنیدن اظهارات ابن صائغ،برائت و بی زاری خود را از ابوعبدالله اعلام کردند و به قتل او فتوا داده و مردم را به مبارزه با او تشویق کردند و به جهاد با او فتوا دادند. (1)

رؤسای«کتامه»از اقدامات امیر اغلبی بیم ناک شدند و از قبیله موسی بن خریث،خواستند تا ابوعبدالله شیعی را به آنها تحویل دهد و یا او را اخراج کند؛اما رئیس آنها مخالفت کرد. (2)

دولت اغلبی نتوانست بین کتامه و داعی فاصله بیاندازد،لذا خود را برای اقدامات نظامی گسترده بر علیه او آماده کرد.به سال 291 ه لشکری به فرماندهی ابراهیم بن حبشی،جهت سرکوب داعی بسیج شد.

در سال 292 ه ابوعبدالله شیعی که از حرکت دولت اغلبی خبردار شده بود، (3)«کتامه»و یاران عرب و بربر خود از رؤسای قبایل را فراخواند.جمع انبو هی در اطراف او جمع شدند و داعی،آنها را به جنگ ترغیب و تخلّف از آن را حرام دانست؛سرانجام نیروهای دو طرف،در محلی به نام«کینونه»(کبونه)باهم مصاف دادند؛جنگ بزرگی در گرفت و انبو هی از دو طرف کشته شدند؛سرانجام بعد از یک روز جنگ،سپاه اغلبی متحمل شکست سختی شد و باقی مانده سربازان اغلبی در ظلمت شب متواری شدند؛قبیله کتامه و بربرها،غنایم انبو هی از سپاه اغلبی به دست آوردند؛این نخستین پیروزی بزرگی بود که نصیب داعی شد و تأثیر به سزایی در روحیه پیروان او داشت و باعث سستی دشمن گردید.

ورود عبیدالله مهدی به افریقیّه

بعد از مرگ محمدبن حبیب،مردم با پسر او عبیدالله بیعت کردند و وی به«مهدی»ملقب

1- (1) .همان،ص137.
2- (2) .ابن خلدون،العبر،ج7،ص68.
3- (3) .ابن عذاری،این بزرگ ترین حمله و مقابله آغازین ابوعبدالله شیعی با سپاه اغلبی را که نقش سرنوشت سازی در ادامه حیات و بقای ابوعبدالله و نهضت او در افریقیه داشت را با ظهور ستاره دنباله دار جدی در ماه رجب آن سال برابر دانسته و می نویسد:در این سال ستاره ذوالذؤابه فی الجدی در جهت شمال در نزدیکی بنات نعش ظهور کرد؛ر.ک:البیان المغرب،ج1،ص138.