تاریخ تحلیلی مغرب صفحه 309

کرد،امیری از سپاه خودش را بر آن شهر بگمارد و تا فتح کامل شهرهای آندلس متعرض ابن عباد نشود.مراکشی به این حقیقت تصریح کرده که یوسف،سیاست ابتدایی خود را نجات آندلس از دست روم اعلام می کرد و هر روز به تعداد سپاهیان خود در آندلس می افزود تا این که سراسر آندلس را متصرف شد سپس حقیقت نیت خود را آشکار ساخت و دولت مرابطین را توسعه داد.

یوسف به سال 481 ه/1088 م برای بار دوّم وارد آندلس شد. (1)ورود دوّم او به آندلس،گام دوّم در اجرای نیت واقعی وی و اجرای سیاست مغربی او بود که نام اصلاحات به خود گرفت.یوسف در ورود دوم کوشید تا ملوک الطوایف را به عنوان نیروهای رسمی دولت مرابطین به اطاعت محض خود وادار کند و برای اطمینان خاطر خویش آنها را در سرسپردگی به خود امتحان کند.

مسیحیان بعد از شکست زلاقه در دژ«حصن لبیط» (2)اجتماع کردند و از آن جا دست به حملاتی به اشبیلیه و شهرهای اطراف آن زدند.یوسف،ملوک الطوایف را به جهاد دعوت کرد و از آنها خواست در اطراف«حصن لبیط»تجمع کنند.سپاه مسلمانان چهار ماه دژ لبیط را در محاصره داشتند.فصل زمستان فرا رسید و نزاع بین ابن عبدالعزیز و ابن عباد باعث ضعف و سستی اردوگاه مسلمین شد و الفونس از این موقعیت استفاده کرد و با سپاه بزرگی از مسیحیان،محاصره را شکست. (3)سپاه یوسف محاصره دژ را رها کرد و به لورقه و مرسیه رفت و سپس آندلس را ترک نمود و به مغرب بازگشت؛چرا که آمادگی تصرف دژ لبیط را نداشت،سرانجام این حمله یوسف،به دلیل عدم همکاری ملوک الطوایف در جهاد،شکست خورد. (4)ابن رشیق،(صاحب مرسیه)از جمله کسانی بود که معتمد از یوسف خواست او را سرکوب کند؛یوسف نیز او را دستگیر کرد و از آن جا

1- (1) .همان،ص221.
2- (2) .لبیط،دژی بر کوه بلند در وسط بلاد مسلمین بود و دشمن از فراز آن کوه به طور دائم سرایایی می فرستاد و به شهرهای مختلف مسلمانان تجاوز می کرد؛ابن سیماک عامری،الحلل الموشیه،ص67؛همان دژ Aledol که تاکنون بین مرسیه و لورقه باقی ماند؛ر.ک:سلاوی،الاستقصاء،ج2،ص221.
3- (3) .یازده هزار سواره و دوازده هزار پیاده از سپاهیان روم در این حصن بودند؛ر.ک:الحلل الموشیه،ص69.
4- (4) .سلاوی،الاستقصاء،ج2،ص222.