تاریخ تحلیلی مغرب صفحه 376

به دنبال قیام سبته،عبدالمؤمن،مراکش را در 542 ه/1147 م برای سرکوب برغواطه و تصرّف سبته ترک کرد.او ابتدا به سوی برغواطه حرکت کرد که سردار موحّدین(شیخ ابی حفص هنتاتی)را در نبردی شکست داده بودند. (1)اهالی برغواطه وقتی از هجوم عبدالمؤمن آگاه شدند،به یحیی بن ابی بکر(صاحب سبته)نامه نوشتند و از او کمک خواسته و با وی بیعت کردند؛یحیی بن ابی بکر با همراهان جدید خود وارد جنگ با عبدالمؤمن شد.در این نبرد،یحیی،ناگزیر به صحرا گریخت و برغواطه مجبور شدند تا رؤسای قبایل خود را نزد عبدالمؤمن فرستاده و از او امان بخواهند. (2)او به آنها امان داد و بدین ترتیب،آنان با عبدالمؤمن بیعت کردند.مردم سبته که اوضاع را چنین دیدند از کار خود اظهار ندامت کرده و با عبدالمؤمن بیعت کردند.

سلاوی می نویسد:«کاری که از قاضی عیاض سر زد،نشان می دهد که آنها به مشروعیت امامتِ«موحّدین»اعتقاد نداشته و برای آنها هیچ گونه حقی در مسئله ولایت،امامت و حکومت قائل نبوده اند».موحّدین در 543 ه،شهر قدیم مکناسه را بعد از هفت ماه محاصره گرفتند.و پس از آن،شهر جدید«مکناسه تا کرارت»را بنا نهادند. (3)

4.شورش ابن قسی:از جمله شورش هایی که با انکار مهدویّت ابن تومرت همراه بود،شورش ابوالقاسم احمدبن حسین بن قسی از مولدین شهر شلب و از کارگزاران دولت«مرابطین»بود. (4)او در سال 545 ه/1152 م با ادعای ولایت و مهدویّت از فرصت جنگ«مرابطین»و«موحّدین»با یک دیگر بهترین سود را برد.وی،از نیروی شورشیان بهره گرفت و خلق انبو هی پیرامون او فراهم شدند؛ (5)اما به زودی یاران او دچار اختلاف شدند و او به سرعت خود را به سلا نزد خلیفه موحدی(عبدالمؤمن بن علی)رساند و توبه کرد و از وی امان خواست و از کارهای خود تبرّی جست.عبدالمؤمن نیز،او را پذیرفت و اکرام کرد و او را با سپاهی بزرگ از موحّدین عازم آندلس کرد.با این وجود،در پی وقوع

1- (1) .ابن خلدون،العبر،ج6،ص479.
2- (2) .سلاوی،الاستقصاء،ج3،ص59.
3- (3) .همان،ص60.
4- (4) - .Silve.
5- (5) .همان،ص68.