تفکر عقلی در کتاب و سنت صفحه 109

زیرا نص شرعی وحیی است که بر پیامبر(صلی الله علیه و آله)نازل شده است.آنان تأکید می کنند که این روش های عقلی،بعدها در اسلام ایجاد شده و به یقین در زمان صحابه و تابعان شناخته شده نبوده است.

پس اگر بگوییم روش های عقلانی برای فهم عقاید ضرورت دارد معنای این سخن آن است که سلف،عقاید را درست درک نکرده و ادلّه آن را به طور کامل نفهمیده اند.ابن تیمیه در این باره می گوید:

می گویند رسول خدا و اصحابش معنای آیاتی را که بر او نازل می شده نمی فهمیدند.لازمه این سخن آن است که او معنای سخن خود را از احادیث درباره صفات خدا نمی فهمیده.بلکه سخنی می گفته که خود نمی دانسته است. (1)

ابن تیمیه آیات قرآن را به معنای ظاهری تفسیر می کند و صفات الهی را از همانندی با موجودات حادث و مخلوق مبرّا می دارد و در خصوص چگونگی و ویژگی صفات،راه تفویض را پیشه کرده،علمش را به خدا وا می گذارد.وی اعتقاد دارد که اصحاب پیامبر،معانی آیات متشابهی را که خداوند در آنها به داشتن دست و پا و صورت و استیلا و فرود آمدن و غیر آن وصف شده است می دانسته و بر معانی ظاهری آن حمل می کرده اند و سعی بر شناختن حقیقت،کُنه و چگونگی آن نداشتند. (2)

ابن تیمیه و تجسیم

به گفته ابن تیمیه:«و لیس فی کتاب الله و لا سنه رسوله و لا قول احدٍ من سلف