تفکر عقلی در کتاب و سنت صفحه 119

شیوه اجتهادی در فقه امامیه محسوب می شود.که با ظهور او سلطه محدثان و گرایش حدیثی آنان در رویارویی با تفکر اجتهادی نیرومندش متزلزل شد. (1)

اخباری گری(اخباریان جدید)

فرقه ای از علمای شیعه امامیه هستند که عمدتاً اخبار اهل بیت علیهم السلام را مأخذ و اساس عقاید و احکام دین می دانند و به سایر مدارک فقط در صورتی که با احادیث ائمه علیهم السلام تأیید شده باشد استناد می کنند.در مقابل ایشان اصولیین و پیروان مکتب اجتهاد قرار دارند که احکام را از کتاب و سنت و اجماع و عقل استنباط می کنند و معتقدند تنها اخبار نمی تواند مصدر همه تکالیف و جوابگوی همه نیازهای جامعه در هر عصر و زمان باشد. (2)مکتب اخباری گری از اوایل قرن دهم هجری توسط محمدامین استرآبادی آغاز می گردد.بعد از استرآبادی مدت دو قرن،به خصوص قرن یازدهم هجری زمان اوج اخباری گری بوده است. (3)

بزرگان اخباریین اکثراً در این دو قرن(دهم و یازدهم)ظهور کرده اند.یکی از علل گرایش بزرگانی همچون محقق کرکی(1012-1076 ق)،صاحب حدائق(1107-1168ق)،شیخ حرّ عاملی(1033-1104ق)،علامه مجلسی(1038-1110ق)،فیض کاشانی(1007-1091ق)و سید نعمت الله جزایری(1050-1112ق)به مسلک اخباری گری و حمایت آنان از این مسلک،جنبه قداست ظاهری اخباری گری است که با عنوان دفاع از مکتب اهل بیت علیهم السلام ظهور کرد.به گونه ای که تابعین و حامیان این مکتب،بر این باور بودند که گرایش به مکتب

1- (1) .ر.ک:همان.
2- (2) .دائره المعارف تشیع،زیر نظر احمد صدر حاج سید جوادی،کامران فانی،بهاءالدین خرمشاهی.
3- (3) .سید میرآقا محسنی،نقدی بر اخباری گری،ص16-18.