درسنامه حقوق بشر از دیدگاه اسلام صفحه 139

گنون فردگرایی را چنین به تصویر کشیده است:

فردگرایی یعنی نفی هرگونه اصل عالی و برتر از فردیت و در نتیجه محدود کردن تمدن در جمیع شئون به عواملی که جنبه انسانی صرف دارند...فردگرایی یعنی خودداری از پذیرفتن اقتداری برتر از فرد و نیز معرفتی برتر از عقل استدلالی(عقلانیت فردی). (1)

بدین ترتیب،در اندیشه فردگرایی که فرد انسانی کانون ارزش ها تلقی می شود،فرد بیش از«نوع»ارزش می یابد و بر جامعه مقدم است.همه حقایق از جمله دین،امری نسبی و تابع خواست فردی است و حقوق بشر نیز خاستگاه فردی دارد.

علم گرایی

درعصر روشنگری،دانش به عنوان تنها راه رهایی و دانایی گشایشگر آزادی و نیک بختی علیه سنت و بازمانده های خرافی و فکری و اجتماعی سده های پیشین مطرح شد. (2)پیش از این،توجه فلاسفه بیشتر ناظر به چیستی و ماهیت اشیاء بود و به ظواهر چندان اعتنایی ندشتند.اما با ظهور علم جدید و عصر نوزایی توجه به پدیدارها و ظواهر موجودات معطوف گشت.روش تصور علم جدید این است که طبیعت را به عنوان شبکه ای از نیروهای محاسبه پذیر دنبال می کند.تا آغاز عصر نوزایی،آن چه بر جهان غالب بود،تفکر اساطیری یا دینی بود؛چنان که اروپا شاهد روش غلبه و استیلای فکری دینی طی هزار سال است. (3)علم در قرن هفدهم«اخلاقا بی طرف»شده بود و مسئله ای که در برابر روشنگری قرار داشت،یافتن

1- (1) .رنه گنون،بحران دنیای متجدد،ترجمه ضیاءالدین دهشیری،ص82-91.
2- (2) .مدرنیته و اندیشه های انتقادی،ص158.
3- (3) .محمد مددپور،مبانی اندیشه های اجتماعی غرب از رنسانس تا عصر منتسکیو،8.