درسنامه حقوق بشر از دیدگاه اسلام صفحه 285

بگو این راه من است و پیروانم،با بصیرت کامل،همه مردم را به سوی خدا دعوت می کنم. (1)

ارتداد و آزادی عقیده

چنان که اشاره کردیم،در رویکرد اسلامی،داشتن دین حق،یکی از ضروریات اولیه هر انسان است.محروم کردن انسان ها از دین حق و تعدی به آن،مطلقا ممنوع است.از آن جا که دین با گوهر انسانیت مرتبط است و تنها در اعتقادات قلبی خلاصه نمی شود،طبیعی است که میان داشتن دین و نداشتن آن تفاوت وجود دارد؛چنان که دین حقیقی با خرافی نیز یکسان نیست؛در نتیجه پذیرفتن مطلق آزادی عقیده(حق انتخاب،حفظ،تغییر،انصراف آزادانه از یک دین و انجام هرگونه رفتار دینی)به معنای پذیرش هرج و مرج و تعارض اجتماعی است که قطعا اسلام چنین چیزی را برنمی تابد.

بسیاری از روشن فکران دنیای اسلام،شعار آزادی عقیده از سوی غرب راتوطئه ای استعماری تلقی کرده اند.سید جمال الدین اسدآبادی با شناختی کامل ازاقدام شوم مدعیان آزادی عقیده،مسلمانان را این گونه به تعصب دینی فرامی خواند:

اروپاییان به خوبی فهمیده اند که پیوند دینی،محکم ترین پیوند مسلمانان است و قوت و قدرت آنان ریشه در تعصب اعتقادی ایشان دارد.اروپاییان برای درهم شکستن این عزت و قدرت،مسلمانان را به رها کردن تعصب دینی فرا می خوانند تا به اهداف شوم خود در سرزمین های اسلامی دست یابند. (2)