درسنامه حقوق بشر از دیدگاه اسلام صفحه 96

مبارزات و انقلاب ها علیه وضعیت موجود زمان خود،خلاف پندار جامعه گرایان است.اگر تعیین کننده همه بایدها و نبایدها جامعه و فرهنگ اجتماعی باشد،اصولا نباید اراده تغییر در افراد پدیدار گردد.

ب)حقوق،ماهیتی اجرایی دارد.توافق جمعی و همگرایی عقلانی انسان ها شرط اجرای قواعد و مقررات حقوقی است.اگر هر جامعه و فرهنگی انسان خاص خود را بسازد،قطعا به تعداد فرهنگ ها انسان های گوناگونی خواهیم داشت.در این صورت هرگز همگرایی و توافق جمعی میان افراد انسانی تحقق نمی یابد تا قواعد حقوقی پدیدار گردد.

ج)از همه مهم تر،بر پایه رویکرد جامعه گرایی،نه تنها بحث از حقوق بشر جهانی امکان پذیر نیست،بلکه تعریف بشر و اثبات حیثیت او نیز با چالش اساسی روبه رو می گردد؛چرا که هر جامعه ای انسان و حقوق بشر را مطابق فرهنگ خاص خود تعریف می کند.در نتیجه،هیچ جامعه ای حق اعتراض و یا تحمیل باورهای خود بر جوامع دیگر را نخواهد داشت.

2-رویکرد فردگرایانه

این رویکرد اومانیستی،همانند رهیافت جامعه گرایانه،انسان را موجود مادی و فاقد هویت از پیش تعریف شده می داند؛با این تفاوت که انسان ساخته و پرداخته اجتماع و عوامل محیطی نیست؛بلکه اراده و اختیار فردی،شخصیت انسان را می سازد.انسان همان است که می خواهد و انتخاب می کند؛یعنی هرکس آزاد است هرگونه که بخواهد انتخاب کند.مجموعه گزینش ها و انتخاب های انسان است که شخصیت او را می سازد. (1)به تعبیری انسان آینده انسان است.انسان در ابتدا ماهیتی