شبهات روزآمد صفحه 261

*شبهه

2 - چرا در آیه 124 سوره بقره فاعل منصوب آمده است ؟

*توضیح شبهه

بر اساس قواعد و دستور زبان عرب «فاعل باید مرفوع» باشد.

ولی در آیه «124» سوره بقره؛ (وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِی قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمِینَ) . در این آیه کلمه «الظَّالِمِینَ» فاعل و منصوب است و خلاف بدیهیات دستور زبان عرب است.

بنابراین قرآن با قواعد بدیهی زبان عرب سازگاری ندارد و دارای اشکال است و نمی تواند از طرف خدا باشد در نتیجه قادر به هدایت بشر نیست.

مقدمه: قبل از پرداختن به پاسخ باید «فاعل و برخی احکام آن» را از نظر قواعد و دستور زبان عرب تبیین کنیم.

تعریف فاعل

فاعل در لغت به معنای کسی یا چیزی که فعل را ایجاد می کند.(1) در علم نحو «اسمی که فعل و کار را به آن اسناد و نسبت می دهیم» فاعل می گویند و یکی از احکام آن این است که باید فاعل مرفوع باشد.(2)

علامت رفع متفاوت است؛

جاءَ علی علامت رفع ٌ

جاء علیان علامت رفع الف

جاء علیون علامت رفع واو