مسئله وحی و پاسخ به شبهات آن صفحه 15

-علیرضا قائمی نیا، وحی و افعال گفتاری؛

-دکتر صبحی الصالح، پژوهشی درباره قرآن و وحی؛

-محمد باقر سعیدی روشن، تحلیل وحی از دیدگاه اسلام و مسیحیت؛

-دکتر ستار جبر حمود الاعرجی، الوحی و دلالاته فی القرآن الکریم و الفکر الاسلامی؛

-دکتر محمود ماضی، الوحی فی المنظور الاستشراقی؛

-مصطفی کریمی، وحی شناسی؛

مفهوم شناسی

1- وحی در لغت

واژه وحی و مشتقات آن نزد ارباب لغت و زبان دانان عرب معانی گوناگونی دارد که عبارتند از: «اشاره یا اشاره سریع، با صدا و نیز به صورت رمز و بدون صدا، نوشتن، خط، رسالت و پیام، ذبح کردن، الهام، در دل افکندن، کلام و سخن گفتن پنهانی، القاء و افکندن مطلبی به دیگری، برانگیختن، سرعت، شتاب و مبادرت به انجام کاری، صدا و آتش».

این معانی به صورت پراکنده در کتب مختلف لغت وجود دارد:

خلیل بن احمد فراهیدی مؤلف کتاب العین می نویسد:

وحی یوحی وحیا أی: کتب یکتب کتباً واوحی إلیه أی: بعثه واوحی إلیه الهمهه واوحی ربّک إلی النحل: الهمها واوحی لها معناه اوحی إلیها فی معنی الأمر. وزکریا اوحی إلی قومه أی: أشار والایحاء: الاشاره؛ (1) وحی یعنی نوشتن، وَحی یوحی به معنای کتب یکتب است و «اوحی» (باب افعال) به معنای