- سخن مجمع 1
- مقدّمه 4
- پیشگفتار 12
- اشاره 12
- الف: روزه مسافر از دیدگاه قرآن 13
- ب: روزه مسافر از دیدگاه سنّت نبوی 17
- دلیل اوّل: 19
- بررسی نظریّۀ قایلین به جواز روزۀ مسافر 19
- اشاره 19
- نقد استنباط قرآنی: 23
- دلیل دوّم: 27
- اشاره 27
- نقد دلایل حدیثی 32
- دلیل نظریّۀ وجوب افطار در سفر 46
- بررسی و نقد تأویلهای اهل سنّت 59
- چکیدۀ بحث 72
بررسی نظریّۀ قایلین به جواز روزۀ مسافر
دلیل اوّل:
اشاره
کسانی که قایل به جواز افطار روزه در سفر هستند، به دلایلی استدلال نموده اند که ما آنها را از کتاب «المجموع» آقای «نووی» نقل می نماییم که می گوید:
«اصحاب ما به حدیث عایشه احتجاج نموده اند که می گوید: حمزه بن عمرو به پیامبر(صلی الله علیه و آله) گفت: آیا در سفر روزه بگیرم؟ فرمود: اگر خواستی، روزه بگیر و اگر خواستی، افطار کن».
این حدیث را بخاری (1) و مسلم (2) روایت نموده اند.
واز حمزه بن عمرو روایت شده است که او گفت:
«ای رسول خدا! در خودم قدرت روزه گرفتن در سفر را می بینم، آیا برای من گناهی هست؟ رسول خدا فرمود: آن (افطار در سفر) رخصت و (جوازی) است از سوی خدای تعالی و هر کس آن را بپذیرد، خوب است و هر کس دوست داشت که روزه بدارد، گناهی بر او نیست».
1- (1) - صحیح بخاری: 2/ 237، باب الصوم فی السفر.
2- (2) - صحیح مسلم: 3/ 144، کتاب الصوم، باب التخییر فی الصوم.