- سخن مجمع 1
- مقدّمه 4
- پیشگفتار 12
- اشاره 12
- الف: روزه مسافر از دیدگاه قرآن 13
- ب: روزه مسافر از دیدگاه سنّت نبوی 17
- دلیل اوّل: 19
- اشاره 19
- بررسی نظریّۀ قایلین به جواز روزۀ مسافر 19
- نقد استنباط قرآنی: 23
- اشاره 27
- دلیل دوّم: 27
- نقد دلایل حدیثی 32
- دلیل نظریّۀ وجوب افطار در سفر 46
- بررسی و نقد تأویلهای اهل سنّت 59
- چکیدۀ بحث 72
چکیدۀ بحث
نتیجۀ بحث این شد که: «وجوب افطار روزۀ رمضان در سفر» دارای دلیلی قاطع از قرآن و ادلّۀ متعدّدی از سنّت نبوی و پشتیبانی بزرگی از سیرۀ صحابه و تابعین است.
از آن جا که صاحبان نظریّۀ «جواز روزۀ رمضان در سفر» فاقد امثال این دلیلها هستند، تنها به تأویل اعتماد کرده و به آیه و احادیثی اعتماد کرده اند که ظهوری در مقصود آنان ندارند و حال آن که قبلاً و توضیح داده شد که اصل، عدم تأویل است وتنها در صورت اضطرار باید به تأویل پناه آورد و از آن جا که در بحث ما هیچ گونه اضطراری وجود ندارد؛ بنابراین، «وجوب افطار روزۀ رمضان در سفر» که مورد تأیید مکتب اهل بیت(علیهم السلام) نیز می باشد، یک نظریّۀ صحیح محسوب می شود . و آخر دعوانا أن الحمدلله ربّ العالمین.