فرهنگ تعلیم و تربیت اسلامی صفحه 43

بنابر آنچه بیان شد، معلّم و مربّی باید در تعلیم و تربیت، هدف اعلای اسلام را - که قرب به خدای متعال است - مدّنظر داشته باشد و به متعلّم تفهیم - نماید که در آموزش و پرورش اسلامی، مقصد اصلی و هدف نهایی«قرب إلی اللّه» است، و سایر امور و اهداف مقدّماتی باید وسیله ای برای چنین قربی قرار گیرند.

آثار قرب به خدا

انسانی که به درجات قرب و محبّت الهی رسیده ترس و اندوهی ندارد:

«أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ»؛ (1) آگاه باشید، که بر دوستان خدا ترسی نیست و ایشان اندوهگین نمی شوند.

ترس انسان همیشه از خطرات گوناگون و اندوه برای از دست دادن آنچه دارد یا نرسیدن به آنچه ندارد می باشد؛ ولی بندۀ مؤمنی که به درجات قرب و محبّت الهی رسیده، چون در واقع متکی به خداست و قدرت خدا را برتر از همه چیز می داند، از خطری هراس ندارد؛ و چون همۀ امور را به دست خدا، و هرنعمتی را از او می بیند، از دست دادن چیزهای دنیوی و مادّی و نداشتن آنها، او را محزون نمی سازد، فقط خوف و هراس وی از عدم صلاحیّت خود و سطوت الهی، و اندوه از نقص نفسانی خویش و دور ماندن از مدارج عالیتر قرب خواهد بود.

انسانی که به مقام قرب رسیده، شیطان بر او تسلّطی ندارد؛

«إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَلی رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ»؛ (2) شیطان بر کسانی که به خدا ایمان آورده و بر پروردگارشان توکّل می کنند، تسلّطی ندارد.

خدای متعال، مولا و سرور چنین افرادی است؛

«ذلِکَ بِأَنَّ اللّهَ مَوْلَی الَّذِینَ آمَنُوا...» (3)

آنان را از ظلمتها می رهاند و به سوی نور می برد؛

1- (1) . سورۀ یونس، آیۀ 62.
2- (2) . سورۀ نحل، آیۀ 100-99.
3- (3) . سورۀ محمّد(صلی الله علیه و آله)، آیۀ 11.