فرهنگ تعلیم و تربیت اسلامی صفحه 83

نمودی.

رشد حقیقی انسان آنگاه ممکن می شود که ایمان به خدا در قلب او جای گیرد و فطرت الهی او به سوی اللّه پرکشد.

اگر سلمانها، ابوذرها، مقداد و شخصیت های بزرگی چون شیخ مفید، شیخ طوسی، سید رضی، سید مرتضی، شیخ مرتضی انصاری، مجلسی - اعلی اللّه مقامهم - در جامعۀ بشری می درخشند و نورافشانی می کنند، به خاطر نور خداست که از کودکی در قلب آنها تابیده است. و اگر امام خمینی(قده) حرکتی نو و عظیم در جهان اسلام به وجود می آورد و بنیانگذار جمهوری اسلامی می شود، به جهت پرورش یافتن براساس ایمان به خدا و تربیت صحیح است آری، کودکی که در جهت خدا حرکت کند و از هفت سالگی به خواندن نماز و قرآن مشغول شود، به شخصیت او احترام گذاشته شود و ایمان در او پرورش یابد، در سن چهارده سالگی که قدم به سن نوجوانی می گذارد از رشد سریعتری برخوردار خواهد گشت.

مرحلۀ نوجوانی( 14 سالگی تا 21 سالگی)

«دع ابنک یلعب سبع سنین و یؤدّب سبعا و الزمه نفسک سبع سنین فان أفلح و الاّ فانّه من لا خیر فیه(1)»؛ فرزندت را تا هفت سال بگذار بازی کند و در هفت سال دوّم باید زیر نظر باشد و براساس برنامه های تربیتی حرکت کند. در مرحلۀ (نوجوانی) او را ملازم با خودت کن(و شدیدا مراقب او باش) تا رستگار شود وگرنه خیری در او نیست.

مرحله نوجوانی، دوره تازه ای در زندگی انسان است. می توان گفت: اساسی ترین تغییر که از نظر روانی در نوجوان پیدا می شود، حس شخصیت و استقلال طلبی اوست. او نمی خواهد مطیع کامل پدر و مادر باشد و هرچه آنان بگویند پذیرفته و عقیده ای مطابق عقیده آنها داشته باشد؛ در برابر بایدها و نبایدها ایستادگی کرده، مقاومت نشان می دهد و زیر بار نمی رود؛ از امر و نهی دیگران بدش می آید، زیرا آن را