آیا کسی می تواند این غم و درد را برایم ناچیز جلوه دهد؟
هرگز!
اینجاست که باید از خدا بخواهم مرا بزرگ کند! باید سینه مرا برای این درد، بزرگ کند، از این غم بزرگ نمی توان چیزی کاست، من باید از خدا بخواهم خودم را بزرگ کند، آن وقت است که در دلی که بزرگ شده است، هیچ غمی نمی تواند توفان برپا کند!
آنجا که نمی توان غم ها را کم کرد، باید ظرفیّت ها را گسترده ساخت، اگر ظرفیّت من گسترده شود از همان چیزی که دیگران را ناامید می کند، نیرو می گیرم.
وقتی روح من بزرگ و دل من گسترده شد، مانند کوه در برابر سختی ها می ایستم، ناامید نمی شوم و رسالت خویش را ادامه می دهم.