44
من وقتی به دنیا نگاه می کنم، پدیده ها را می بینم، زمین، دریا، آسمان، باران، کوه، درخت... من باید گامی جلوتر بنهم و حقیقت را درک کنم. من تشنه می شوم، آب می نوشم، خیال می کنم که آب مرا سیراب نمود، گرسنه می شوم، غذا می خورم، خیال می کنم غذا مرا سیر کرد. من باید بیشتر دقّت کنم و به شناخت برسم.
کودک که بودم، مادرم لقمه غذا آماده می کرد و در دهان من می گذاشت، من ابتدا فقط دستی می دیدم که لقمه ای را در دهانم می گذاشت و خیال می کردم آن دست، روزی مرا می دهد، این را به تصادف ربط می دادم، بعد فهمیدم این مادرم است که به من غذا می دهد، کم کم فهمیدم که این لقمه نان را نانوا پخته است، پس نانوا روزی دهنده من است، سپس گفتم که این گندم ها را زمین رویانده است، پس زمین روزی دهنده من است...