9
من خدا را باور دارم و با این باور زندگی می کنم، دست به دعا برمی دارم و او را می خوانم، در نماز بارها می گویم: «فقط تو را می خوانم و فقط از تو یاری می طلبم.» آرزوهای خود را به درگاه او می برم، حاجت خویش را از او می خواهم، در دعاهایم از او می خواهم به من ثروت دنیا عطا کند و مرا به آرزوهایم برساند.
تا زمانی که در راحتی هستم، خدا را دوست دارم; امّا وقتی سختی یا بلایی فرابرسد، با خدا قهر می کنم، طاقت چند روز گرسنگی را ندارم، فکر می کنم چون نماز می خوانم و دیندار هستم، باید همه چیز برای من مهیّا باشد، باید در راحتی زندگی کنم.
فهم من از دین چیست؟
راهی میانبر برای رسیدن به آرزوهای دنیایی!