14
وقتی لحظه مرگ انسان مؤمن فرامی رسد، خدا به او چنین سخن می گوید: «ای روحِ آرام یافته و مطمئن! درحالی که تو از لطف من خشنودی، من هم از تو خشنودم، به سوی ثواب و پاداشی که برای تو آماده کرده ام، باز آی! به جمع بندگان خوب من درآی و به بهشت من داخل شو!»
چقدر این سخن دل انگیز و زیباست! لطف و صفا و آرامش از این سخن می بارد خدا از بنده اش دعوت می کند تا به سوی بهشت بیاید، بهشتی که او برای بندگان خوبش مهیّا کرده است. (1)
چه رازی در میان است؟ چرا خدا مؤمن را «روح آرام یافته» خطاب می کند؟ مؤمن کسی است که آرامش را در این دنیا تجربه کرده است.
انسان ها در این دنیا در جستجوی آرامش هستند، آنان تصوّر می کنند با
1- . «یا أیّتها النفس المطمئنّه إلی محمّد و أهل بیته ، ارجعی إلی ربّک راضیه بالولایه.» (الکافی، ج 3، ص 178; بحارالأنوار، ج 6، ص 196)