22
خدا این جهان را برای انسان آفرید. او انسان را گل سر سبد جهان قرار داد، این انسان است که به سنگ و در و دیوار، ارزش می دهد، انسان به این پدیده ها حرکت می دهد و آن ها را در راه کمال به کار می گیرد; کمال این پدیده ها این است که در مسیر کمال انسان قرار بگیرند.
انسانی که به این دنیا آمده است به آب و غذا نیاز دارد. کمال گندم در این است که غذای انسان شود و به انسان توان بدهد تا به سوی خدا حرکت کند.
دنیا برای انسان آفریده شده است، نه انسان برای دنیا! کسی که عاشق و شیفته دنیا می گردد و همه همّت او، جمع کردن ثروت می شود، راه را گم کرده است.
من باید لحظه ای فکر کنم، قرار بود من به این سنگ ها و آجرها ارزش بدهم و به آن ها جهت بدهم و در مسیر کمال حرکت کنم، چرا من راه را فراموش