30
من از زمانی که نماز می خواندم، بارها «سبحان الله» گفته ام، هر روز بیش از پنجاه بار این ذکر را تکرار کرده و خدا را تسبیح نموده ام; امّا اکنون می خواهم بدانم معنای «تسبیح» چیست.
وقتی من در خود، در جامعه و در جهان، چیزی را بی معنا و زیادی و بی هدف می بینم، خدا را تسبیح نکرده ام. اگر من یک قطره باران، یک ذرّه شن، یک ستاره، یک حرکت یا انسان را زیادی یافتم، حقیقت تسبیح را درک نکرده ام.
سبحان الله یعنی این که خدا از همه عیب ها و نقص ها پاک و از تمام بی هدفی ها و بیهودگی ها به دور است.
سبحان الله!
خدایی که من او را می پرستم، انسان، جامعه و جهان را هدفمند آفریده است. در همه هستی، یک ذرّه هم بی حساب و بی معنا و زیادی نیست.