7
وقتی کودک بودم، مشتاق بازی با توپ بودم، به کوچه می رفتم و از بچّه ها می خواستم تا مرا هم بازی دهند، گاه به آنان التماس می کردم; امّا اگر زمانی می خواستیم به مهمانی برویم و لباس مرتّبی پوشیده بودم، دیگر به بازی آنان علاقه ای نداشتم و اگر آنان مرا به بازی دعوت می کردند، نمی پذیرفتم.
توپ، همان توپ بود و بازی هم همان بازی; امّا من می خواستم به مهمانی بروم، من هدفی را انتخاب کرده بودم و این هدف بود که مرا از بازی و توپ جدا کرده بود.
بزرگ تر که شدم، دنیا و زیبایی های آن مرا به بازی گرفت و من مشتاق آن شدم، برای رسیدن به ثروت بیشتر تلاش کردم; امّا دیدم که عدّه ای هدف دیگری را برای خود برگزیده اند و به دنیا و آنچه در دنیا است، توجّهی ندارند. آنان شیفته دنیا نمی شوند، دنیا را بد نمی دانند; امّا آن را برای خود کوچک