8
این چه دردی است که من ارزش خود را از یاد برده ام، اگر قدری فکر می کردم رشد می کردم و از آنچه کمتر از من است، رها می شدم.
به یاد می آورم وقتی کودک بودم، چگونه دلبسته یک توپ بودم، بزرگ تر که شدم دیگر از اسارت توپ و بازی، رها شدم. من باید این مسیر را ادامه می دادم، باید از اسارت دنیا هم رها می شدم، باید به سوی کسی می رفتم که بزرگ تر از من بود. من باید سراغ بازاری می رفتم که قدرت جذب سرمایه مرا داشته باشد و چه بازاری وسیع تر از بازار آخرت! باید در راهی قدم برمی داشتم که بن بست نباشد و چه راهی بهتر از بی نهایت!
چرا من به سراغ این دنیای فانی رفتم؟! دنیایی که چیزی جز بن بست نیست، مرگ در انتظار من است، من دیر یا زود باید از اینجا بروم، دنیا به هیچ کس وفا نکرده است.