16
من خدا را عبادت می کنم، نماز می خوانم و روزه می گیرم; امّا این نماز و روزه، رنگ و بوی دنیا دارد، نماز می خوانم تا خدا به من لطف کند و ثروتم را زیادتر کند، روزه می گیرم تا خدا حاجت دنیایی مرا بدهد.
چرا من این گونه ام؟ چرا دین را وسیله ای برای رسیدن به دنیا قرار داده ام؟ راه چاره چیست؟ چگونه می توانم نماز و روزه خود را فقط به خاطر خدا انجام بدهم؟ چگونه می توانم به اخلاص برسم؟
تا زمانی که دل من، دلباخته دنیا باشد و از تنگی دنیا به ستوه نیامده باشد، عبادت های من هم رنگ و بوی دنیا را دارد. من باید از این دنیا دل برکنم و آن را زندان خود بدانم.
آری، وقتی به دنیا این گونه نگاه کردم، دیگر شور و شوق دنیا از دلم رخ برمی بندد.