26
گاه فکر می کنم کارم درست شده و رستگار شده ام; امّا غفلت مرا فرامی گیرد و شیطان فریبم می دهد، خدا امتحانی برایم پیش می آورد تا من ضعف های خود را بشناسم و بیشتر به عجز خود پی ببرم.
من پس از توبه به خلوص دست می یابم و لذّتی معنوی را حس می کنم; امّا این حالت دوام ندارد و زود از دست می رود و من در حالتی از یأس جانکاه قرار می گیرم. هرچه حضور و خلوص بیشتر باشد، یأس و محرومیّت، سخت تر بر من می گذرد.
این محرومیّت ها و هجران ها برای حرکت من لازم است، من که در مسیر قرب خدا گام برداشته ام، ناگهان به هجران می رسم و بیچارگی خود را به چشم می بینم.
این هجران و محرومیّت به من می گوید بدون لطف خدا نمی توانم زنده