28
وقتی به آینده نگاه می کنم و مرگ را در انتظار خود می بینم، وحشت مرا فرامی گیرد، با مرگ همه آنچه را که از دنیا به دست آورده ام تباه می شود، پایان این دنیا، چیزی جز نابودی نیست. افسوس که دل خود را به بت ها سپردم و سرمایه ام را تباه کردم!
اکنون دستم خالی است، من خیلی دیر فهمیدم که آنچه برای غیر خدا باشد، نابود می شود; امّا چیزی که برای خدا باشد، هرگز تباه نمی شود. اگر من در راه خدا چیزی را هم از دست بدهم، در واقع به دست آورده ام. من وقتی در راه خدا نباشم باید از تباهی بترسم; زیرا هرچه برای خدا باشد، جاودانه می شود.
ابراهیم(علیه السلام) فریاد برآورد که نماز و عبادت و زندگی و مرگ من برای خداست. او چه درس بزرگی به تاریخ داد! ما خیال می کنیم که مرگ، نیستی است; امّا ابراهیم(علیه السلام) می گوید که مرگ من هم برای خداست; مرگی که برای خدا باشد،