36
وقتی دنیا در دل من، بزرگ شد و شیفته دنیا شدم، دیگر به دنیا قانع می شوم و همه کارهایی که انجام می دهم رنگ دنیا به خود می گیرد; زیرا بزرگ ترین همّت و آرزوی من، رسیدن به دنیا است، کارهای من برای رسیدن به دنیا است، آن وقت است که نماز خواندن من هم دنیایی می شود.
عشق دنیا با من چنین می کند که اگر دعا هم می کنم، دنیا را می خواهم، دلبستگی به دنیا چنان مرا شیفته می کند که خدا را هم برای دنیای بیشتر می خواهم، این گونه است که حق من هم باطل می شود!
ولی اگر محبّت دنیا از دلم بیرون رفت و من ارزش خود را دانستم و باور کردم که برتر از این دنیا هستم، آن وقت دیگر زندگی من عوض می شود و همه کارهای من رنگ خدایی می گیرد; غذا خوردن و خوابیدن من هم خدایی می شود.