به خدای خویش، پشت کرده ام. اگر کسی با خود من چنین رفتار کند، بسیار ناراحت می شوم. اکنون که خدا به من اجازه داده است تا در نماز با او سخن بگویم، پس چرا حضور قلب ندارم؟ من باید از این نماز خود، استغفار کنم. من از خدا به خاطر این نماز خود، عذرخواهی می کنم و فریاد برمی آورم: بارخدایا! تو از هر عیب و نقصی به دور هستی، این من هستم که به خود ستم کرده ام، من طاقت عذاب تو را ندارم، بر من ترحّم کن و گناهم را ببخش!