آینده است.» (1)
اهل جهنّم کسانی هستند که همواره می گفتند: «فردا توبه می کنیم»، «بعداً نماز می خوانیم»، «بعداً حق مردم را می دهم»، «بعداً خوب می شویم».
آنان آرزو می کردند که مدّت طولانی در دنیا بمانند و این آرزو، آن چنان آنان را سرگرم کرده بود که دیگر به مرگ فکر نمی کردند.
کسی که پیوسته کارِ امروز را به فردا می افکند، خطر بزرگی در کمین اوست. وقتی او همواره توبه را به فردا واگذار می کند، کم کم قلبش سیاه و تاریک می شود، وقتی که قلب انسان سیاه شد دیگر هیچ حقیقتی را درک نمی کند و هیچ حرف حقّی را نمی پذیرد، او دیگر زیبایی های معنوی را نمی بیند و از مناجات با خدا لذّت نمی برد و از کمال و سعادت دور می شود.
1- . «اکثر صیاح اهل النار من التسویف.» (جامع السعادات، ج 3، ص 46)