11
کودک که بودم برای سرگرمی با دوستانم، با مشتی آب و خاک، گِل درست می کردیم و آتشی می افروختیم و نانِ گلین می پختیم، دیگران هم سنگ ریزه ها را پول می انگاشتند و با آن سنگ ریزه ها، نان های گلی ما را می خریدند. این بازی ما بود و تا دم غروب ادامه پیدا می کرد. وقتی آفتاب غروب می کرد با دست ها و لباس های گل آلود بازی را تمام می کردیم و به خانه باز می گشتیم.
آنان که اهل معرفت هستند کارهای دنیا را همانند این گل بازی ها می دانند; چراکه آنان سخن قرآن را باور کرده اند:
«زندگی این دنیا، فقط بازیچه ای فریبنده است. بدانید! زندگی واقعی در سرای آخرت است، اگر انسان ها می دانستند که دنیا، خانه نابودی است، هرگز به آن دل نمی بستند.» (1)
1- . عنکبوت، ایه 64.