25
راه نجات در چیست؟ اگر مشتاق نجات هستم باید از خود و خودبینی دست بردارم و همواره به یاد خدا باشم، براستی یاد خدا، شفای درد من است.
در دعای کمیل که شب های جمعه خوانده می شود، آمده است: «یا من اسمه دواء و ذکره شفاء; ای کسی که نام تو دوا و یاد تو شفاست!» اگر خدا را از روی اخلاص، یاد کنم و به درگاه او تضرّع نمایم، او دست مرا می گیرد و مرا از گمراهی نجات می دهد.
دوست داشتم تضرّع را بیاموزم، مدّت ها در جستجوی پاسخ این سؤال خود بودم تا آنکه با استادی روبه رو شدم، او به من گفت: «تو درد پیدا کن، آن درد، تضرّع و زاری را برایت به ارمغان می آورد. آیا تا به حال دیده ای گریه را به مادری که بچّه اش مرده است، یاد بدهند؟ اگر قرار باشد بازیگری نقش آن مادر را بازی کند، به آموزش نیاز دارد.»
اگر من در این دنیا، درد غربت و تنهایی خود را درک کرده بودم، اگر مرگ را در