راه نجات صفحه 78

در آن وقت نشسته بودم. فورا برخاستم و رو به قبله کردم و گفتم: «بارالها! ما تو را می خوانیم و به تو توسّل می جوییم بوسیلۀ بندۀ صالح و نیکوکارت امام خمینی.»

ناگهان وهّابی از جا پرید و با تعجب و خشم فریاد زد: اعوذ باللّه! اعوذ باللّه! و به سرعت بیرون رفت!

حاضرین هریک به یک دیگر نگاه کرده گفتند: چه آدم بدبختی بود. چه قدر با ما بحث می کرد و انتقاد می نمود و ما خیال می کردیم سوادی دارد ولی معلوم شد هیچ در چنته اش نیست.

یکی از آنان گفت: إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ. خداوندا! به سوی تو توبه می کنم و بازمی گردم. و به ما گفت: چه قدر سخنانش در من تأثیر می کرد و حتی امروز نیز نظرش را پسندیده بودم که توسّل شرک به خداست، و اگر در این جلسه حاضر نبودم، در این گمراهی باقی می ماندم، پس خدا را شکر.

«بگو ای پیامبر حق آمد و باطل از میان رفت و همانا باطل خود نابود است.»(1) صدق اللّه العلی العظیم(2)

ب: «آنگاه هدایت شدم» در دادگاه

با ایمان به اینکه مردم بر دین سلاطین و شاهان خود هستند و با تأسّی به رسول گرامی اسلام صلّی اللّه علیه و آله و سلّم که نامه های گوناگونی را برای پادشاهان و حاکمان زمانش فرستاد و آن ها را به اسلام دعوت کرد، به این اندیشیدم که کتاب «آنگاه هدایت شدم» را برای تمام پادشاهان و رؤسای جمهوری عرب ارسال کنم و همراه کتاب نامه ای دوستانه و در خور، بر ایشان بنویسم، شاید متذکر شوند که همانا تذکر،