حلال و حرام مالی صفحه 394

بخواهیم. راه دادند و او جلو آمد.

به ابوالنجم گفتند: این آقا غش کرده است، به محض این که وارد بازار عطرفروشان شد افتاد و هر کاری می کنیم، به هوش نمی آید. ابوالنجم گفت: چه کسی این شخص را می شناسد؟ یک نفر گفت: من. گفت: شغل او چیست؟ گفت:

کنّاس است، سطلی دارد که با آن چاه دستشویی خانه ها را خالی می کند، گفت:

چند سال است که این کاره است؟ گفتند: پنجاه سال.

گفت: یکی از شما برود قدری فضولات چاه دستشویی خانه را بیاورد و جلوی بینی او بگیرد، وقتی نفس اول را بکشد، به هوش می آید. عطر، به مزاج او نمی سازد، فقط نجاست به این شخص می سازد. نفس او پنجاه سال است که با بوی نجاست خو گرفته و این بو طبیعت او شده است.

مجرمان و نفرت از خوبی ها

در جهت تغذیۀ زشتی ها، بعد از مدتی نفس از خوبی ها نفرت پیدا می کند.

کسی که به انواع گناهان عادت کرده است و هر کاری می کنید تا هدایتش کنید، نمی پذیرد، قبول نمی کند، خوبی ها را نمی گیرد، اما همان وقت به گناه دعوتش کنند، سریع قبول می کند، این اشتهایش نسبت به زشتی ها تمام نمی شود.

تشبیه نفس مجرم به جهنم

مفسرین و اهل دل می گویند: این دهان و معده، در خوردن زشتی ها و سیر نشدن، دقیقاً مانند دهان و معدۀ جهنم است. قرآن را در اینجا می خوانند که خدا در آن می فرماید: در قیامت وقتی خدا هفت طبقۀ جهنم را از مجرمان پر کرد، جهنمی که آنها با دست خود و زشتی ها ساختند، وقتی تمام شد و کسی در صحرای محشر نماند، بهشتی ها به بهشت و جهنمی ها به جهنم رفتند، هیچ کس دیگری نماند،